در تحقيقي ديگر ، يك نوع ديگر از تأثير لايه هاي زيرين تحليل شد . طيور بر روي سطح هاي مفتولي محافظت شدند و در سنين متفاوت اين سطح مفتولي با مرحله سفت و محكمي كه با تراشه هاي چوبي پوشيده شده بود جايگزين شد . مرغ هاي بالغي كه بر روي سطح ها مفتولي رشد و پرورش يافته بودند در مقايسه با مرغ هايي كه بر روي سطوحي با تراشه هاي چوبي نگهداشته گرديده بودند نوك زني بيشتري از خود نشان مي دادند . مرغ هايي كه بر روي سطح ها با تراشه هاي چوبي نگه داشته گرديده بودند نوك زدن به زمين در ميانشان اكثر ديده مي شد .
به نظر مي رسيد كه زمان تماس با سطح هاي مختلف بر روي مقدار نوك زني پرها تأثيرگذار باشد . پولت هايي كه در 10 روزگي در تماس با شن و ماسه بودند در مقايسه با پولت هايي كه در يك روزگي در معرض شن و ماسه قرار گرفتند رفتارهاي نوك زني بيشتري از خويش نشان دادند . پولت هايي كه بر روي سطح هاي مفتولي و بدون هيچ شانسي براي كاويدن و كاوش كردن نگه داشته شدند نوك زني هاي خفيفي داشتند كه احتمالاً باعث به نوك زني هاي شديد در آينده مي گردد . • شكل غذا و رويه هاي تغذيه در مرغ هاي تخمگذار ، صورت و قالب غذا معمولا به فيس نرم و خميري ميباشد . تحقيقات نشان داده تغذيۀ طيور با خوراك بصورت پلت سبب ساز به ارتقاء نوك زني پرها مي گردد . رابطه و مقابله قابل توجهي در بين وجود و يا اين كه نبود علوفه و شكل طعام (چه بصورت پلت و يا نرم) وجود داشت . اندازه بالاي نوك زني و زخم ديدگي پرها در مرغ هاي تخمگذاري كه در سطوح فارغ از كاه مراقبت مي شدند و با پلت تغذيه مي شدند حاكي از آن بود كه مرغ هاي تخمگذار بايستي با ميزان مناسبي علوفه تغذيه شوند . هنگاميكه مرغ ها با خوراكي كه به اندازۀ كافي و مناسب ريز و له گرديده بود تغذيه شدند زيرا اكثر درگير ميل كردن غذا ميباشند و مقطع بيشتري را صرف خوردن و نوك زدن به غذا مي نمايند رفتارهاي كانيباليسمي و آسيب رساندن به پرها خيلي كمتر از وقتي ميباشد كه با غذا درشت خيس تغذيه مي گردند مرغ هايي كه بر روي سطح ها با تراشه هاي چوبي نگه داشته شده بودند نوك زدن به زمين در ميانشان عمده چشم مي شد • تأثير تركيبات و مواد سازندۀ خوراك