با وجود اين، تفاوتهاي اصلي مو جود در بين كشورهاي در درحال حاضر گسترش و گسترش يافته از نظر مقدار رشد جمعيت و افزايش ساخت غذا، تا مدتها به تيتر اختلال باقي خواهد ماند .
طي سالهاي ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰ نرخ رويش جمعيت در آسيا ۵/۲%، در آفريقا ۴/۲% و در آمريكاي جنوبي ۹/۲% بود؛ در صورتي كه در آمريكا، كانادا و اروپا اين رقم تحت ۱% گزارش شده هست . اندازه ارتقا ساليانه توليد مواد غذايي در كشورهاي بسط يافته، در بين ساليان ۱۹۵۱ تا ۱۹۶۲، ۸/۱% و ۱۹۶۲ تا ۱۹۷۳، ۷/۱% بود، در حالي كه اين ارقام در كشورهاي در حالا گسترش بترتيب برابر ۷/۰ و ۳/۰ درصد به ثبت رسيده مي باشد . مقدار پروتئين موضوع نياز جمعيت جهان در اكنون حاضر به طور متوسط ۲۴۰ هزار بدن در روز هست كه در سال ۲۱۰۰ به ۵۴۰ هزار تن خواهد رسيد . چنانچه پروتئين حيواني ۴۰% از پروتئين مصرفي روزمره را تشكيل دهد، رقم موضوع نظر تقريباً هم اندازه ۱۰۰ هزار بدن در اكنون حاضر است و بيش از ۲۴۰ هزار بدن در سال ۲۱۰۰ خواهد بود . متوسط همگاني مصرف سرانه پروتئين حيواني در عالم ۲۴ گرم در روز است؛ هر چندين از نظر ميزان مصرف اختلاف زيادي ميان كشورهاي بسط يافته و در هم اكنون توسعه و گسترش وجود دارااست (جدول۱) . ( Bogue, 1996, New Protein Foods) در اكنون حاضر، ۲۵% جمعيت زمين بيش از ۳۰ گرم پروتئين حيواني مصرف مي كنند، ۲۵% نيز مصرفي مساوي ۱۵ تا ۳۰ گرم دارند، در حالي كه ۵۰% از جمعيت، كمتر از ۱۵ گرم پروتئين حيواني در روز مصرف مي كنند . اين نحوه، توزيع نشان مي دهد كه حل پيروزي آميز مشكل گرسنگي و سوء تغذيه در زمينه بخش اعظمي از جمعيت جهان ايراد هست . آناليز تعدادي سال اخير نشان دهنده تغييرات قابل توجهي در ايجاد و مصرف فرآورده‌هاي پروتئيني بخصوص پودر ماهي مي باشد . به علت كاهش تدريجي فيتوپلانگتون هاي دريازي، محصولات دريايي در اكنون ناچيز شدن تدريجي هستند كه ميزان صيد ماهي تأييد كننده اين قضيه مي باشد . فرآورده صنعتي ماهيگيري دريايي تا سال ۱۹۶۷ سالانه ۸% ارتقا مي يافت . آن‌گاه يك دوره ركورد مقدمه شد و در سال ۱۹۶۹ به طور محسوسي صيد ماهي كاهش يافت . در پرو در سال ۱۹۷۱، ۷/۱۲ ميليون بدن آنچوويس صيد گرديده بود، البته در سال بعد از آن اين رقم فقط ۵/۴ ميليون بدن بود .